Ubu Web: de inhoud is waar het om draait

Alle verworvenheden van web 2.0-toepassingen ten spijt gaat het bij catalogi natuurlijk maar om een ding: de inhoud. Het delen van gebruikerservaring, taggen, of het aanmaken van afspeellijsten: het kan alleen maar wanneer er iets inhoudelijks (muziek, boeken, films etc.) aan ten grondslag ligt. Nu kan het misschien aan mij liggen, maar mijn favoriete internetarchief, Ubu Web, ontbeert al die moderne toepassingen. Het is gewoon een grote vergaarbak van obscure geluidskunst, poezie en experimentele films en documentaires.

Sinds de start van Ubu in 1996 heeft de site zich een onbetwiste status verworven waar het gaat om het ontsluiten van de avantgarde-kunst. Naast particuliere bijdragen werken ook professionele instellingen mee aan de opbouw van de collectie en de gegarandeerde beschikbaarheid (downloads, streams) ervan.
Het draait bij Ubu om weinig gangbare publicaties en uitgaven die in veel gevallen al uit de handel genomen zijn, of uberhaupt nooit in een commercieel circuit zijn terechtgekomen.

De liefhebbers, zij het vanuit een persoonlijke danwel wetenschappelijke interesse, weten dus dat zij bij Ubu werk met een specifiek karakter kunnen vinden. Onderdeel van dat karakter is de moeilijke vindbaarheid ervan, een aspect wat mijns inziens bijdraagt aan de charme. Wat dat betreft vind ik het wel prettig dat ik op de site niet te maken heb met tips & tags of afspeellijsten en suggesties van wie dan ook. Ik grasduin in de verschillende categorieen of gebruik af en toe de zoekmachine. Verder is de site qua vormgeving zo vormgegeven dat alles draait om de naam van de kunstenaar en het werk. De inhoud staat voorop, wat best een verademing is.