Save Jim - The ACTA negociator

Save Jim
door SaveJim

Public Domain Manifesto

Met dank aan een tweet van Edwin Mijnsbergen ontdekte ik dat er een Nederlandstalige versie van het Public Domain Manifesto beschikbaar is. Evenals Edwin neem ik de vrijheid die vertaling te plaatsen:

Het publieke domein, zoals gedefinieerd in het manifest, is het geheel van ons cultureel en intellectueel erfgoed waarop geen auteursrecht meer rust en dat daarom door iedereen zonder auteursrechtelijke restricties gebruikt mag worden. De publiek domein status van de overgrote meerderheid de werken uit ons verleden zorgt ervoor dat iedereen van de inspanningen van eerdere generaties kan profiteren. Het publiek domein vormt zo een vrij toegankelijke bron van kennis die bij kan dragen aan innovatie en economische vooruitgang.

Door de technologische ontwikkelingen in de afgelopen decennia zijn werken in het publieke domein voor steeds meer mensen direct toegankelijk geworden. Via online platforms als de Wikimedia Commons of het commons project van Flickr zijn digitale reproducties van werken in het publieke domein in steeds grotere aantallen voor iedereen beschikbaar.

Tegelijkertijd proberen sommige instellingen, die werken in het publieke domein beheren, om zelf de controle over digitale reproducties van werken te houden waarvan het auteursrecht afgelopen is. Zij doen dit door digitale reproducties niet publiekelijk beschikbaar te stellen of door zelf auteursrecht in de reproducties te claimen. Hiermee belemmeren zijn toegang tot ons cultureel en intellectueel erfgoed.

Met het publiek domein-manifest willen de ondertekenaars een aantal basisprincipes voor de omgang met publiek domein-werken opstellen. Het belangrijkste uitgangspunt hierbij is dat alles wat in analoge vorm in het publieke domein valt, ook in de digitale omgeving zonder restricties beschikbaar dient te zijn. Hiernaast bevat het publiek domein-manifest een aantal aanbevelingen om het publiek domein te versterken en zo maatschappelijke toegang tot cultuur en kennis te bevorderen. Het volledige manifest is beschikbaar op www.publicdomainmanifesto.org waar ook de mogelijkheid bestaat om het manifest te ondertekenen.

Ondertekenen van het manifest kan hier.

UBU en het verzamelde werk van Ligeti

Er bestaan drie oeuvre-overzichten van de Hongaarse componist Gyorgi Ligeti. Uitgebracht door respectievelijk Wergo, Sony Classical en Teldec. En ik heb ze allemaal, netjes aangeschaft op cd. Wergo bracht hun uitgaven op een gegeven moment uit als box, terwijl Sony en Teldec het deden/doen met afzonderlijke releases. Afgezien van het overzicht van Wergo, dat haar cd's in de jaren tachtig uitbracht, trachtten zowel Sony als Teldec het zogenaamde definitieve overzicht van Ligeti's werk uit te brengen. Sony was met de Ligeti Edition de eerste en gaf in totaal acht cd's uit die uitblonken in uitvoering en opvielen door de bijzondere doosjes. Toch besloot men aldaar om onduidelijke redenen te stopen met de reeks. Erg jammer, want de toen nog levende Ligeti schreef nog steeds nieuw werk. Daarnaast had Sony nog niet alle oudere werken opnieuw laten uitvoeren, waaronder het sleutelwerk Clocks and Clouds. Teldec nam gelukkig het stokje over en bracht de vijf resterende albums uit onder de titel The Ligeti Project.

Goed, waarom deze uiteenzetting? Allereerst raad ik iedereen aan bewust kennis te maken met Ligeti's werk. Ik zeg bewust, want ik denk dat velen, zonder dat men het weet, zijn muziek wel eens hebben gehoord. In Kubrick-films als 2001: A Space Odeyssee en The Shining speelt zijn werk namelijk een vooraanstaande rol. Wat mij afgelopen week echter vooral bezighield was een tweet van de mensen van Ubuweb. Nu is dat niet vreemd, want de posts vind ik over het algemeen interessant genoeg om aandacht aan te besteden. In het geval van de voornoemde Ligetweet verbaaste ik mij erover dat het hierbij gaat om werk dat nog in omloop is. Dit, terwijl Ubu bekend staat als de ontginner van materiaal dat niet meer in roulatie is of waarvan het onduidelijk is bij wie de rechten liggen. In dit geval gaan beide vlaggen overduidelijk niet op. En dat vind ik jammer. Niet omdat ik niet illegaal download, want volgens de letter van de wet doe ik dat met meer dan enige regelmaat. Maar wel omdat ik niet zou willen dat Ubuweb hierdoor onder de aandacht van auteursrechtswaakhonden komt en imagoschade oploopt. Daarvoor is Ubu gewoonweg te waardevol.

Scale The Summit - The Great Plains

Iedereen heeft ongetwijfeld nummers die in zijn of haar geheugen gegrifd staan. Vaak herinneren ze aan bepaalde gebeurtenissen en hebben daarmee een emotioneel aspect. Van tijd komt het echter ook voor (bij mij in ieder geval) dat je een nummer tegenkomt dat impliciet zoveel in zich heeft dat je kan voorspellen dat het ook een plekje naast de geheugengriffers inneemt. Het staat echter op zichzelf, heeft geen noemenswaardige verbintenis met plaats of tijd. The Great Plains van Scale The Summit is er zo een. Schitterende open akkoorden, spannende ritmiek, veel dynamiek, een mooie melodielijn. Het heeft bijna alles wat muziek voor mij waardevol maakt.

De haat-liefdeverhouding tussen Apple en DRM

Defective By Design heeft in een post op haar website de aandacht gericht op de verwachte tablet van Apple. Nou en? Wie niet? zou je kunnen zeggen. Het gaat in het bericht echter niet over design en innovatie, maar over de mate waarin Apple het apparaat hoogstwaarschijnlijk dicht timmert. DRM dus. Waar Apple met de iTunes Music Store nog succesvol een lans brak voor het zonder restricties aanbieden van muziek (Rip. Mix. Burn) is dat bijvoorbeeld bij de iPhone in het geheel niet het geval. Apps (succesvol) zijn slechts verkrijgbaar in de officiële appstore en het jailbreaken van de iPhone om externe apps te kunnen installeren is verboden. Vreemd is dat toch. Je koopt een dure telefoon, maar de maker ervan, waarmee je dan toch niets meer mee te maken zou moeten hebben, bepaalt nog steeds wat je ermee uitspookt. Heb je je iPhone ge-jailbreakt? Dan maken wij het met de volgende update gewoon weer onmogelijk.

Wat ik persoonlijk het vervelendst vind is dat juist een bedrijf als Apple, waarvan ik een groot liefhebber ben, DRM zo omarmt. De alliantie met Google tegen bijvoorbeeld de marktdominantie van Microsoft droeg bij aan mijn positieve gevoel bij Steve Jobs en co. Maar nu Apple en Google steeds meer tegenover elkaar komen te staan en er zelfs een duivels pact met Microsoft lonkt begint die liefde danig te bekoelen. Apple staat in mijn ogen voor creativiteit. Maar creativiteit bestaat niet zonder vrijheid. En met DRM (en zeker met een partner als Microsoft) wordt vrijheid ernstig beknopt. Ik hoop dat Apple dat inziet en haar DRM-beleid verandert. Ik ben echter bang dat dat ijdele hoop is.

Open Cloud Declaration: het belang van de open wolk

In The Guardian verscheen van de week een uitstekende blogpost getiteld
Let's open up cloud computing. Strekking van het artikel is dat, gezien het toenemende gebruik van cloud computing, deze 'wolken' zoveel mogelijk onafhankelijk zijn. Dat wil zeggen: zonder de beperkende invloed van overheid en bedrijfsleven. Charles Leadbeter, de auteur van het stuk doet daarom een aanzet voor een Open Cloud Declaration. Deze dient volgens hem in ieder geval de onderstaande vijf punten te bevatten:

1. Geen clouds die drijven op de standaarden van ondernemingen als Apple of Google, maar publiek beheerde clouds naar voorbeeld van Wikipedia of de World Digital Library (schitterende site trouwens).
2. Het beheersen en indammen van commerciële invloed.
3. Gebruiken van principes als open access en licentiemodellen als Creative Commons.
4. Beperken overheidsinvloed op grond van bijvoorbeeld staatsveiligheid, fatsoensnormen of economische motieven. Vaak worden deze argumenten ten onrechte, en niet slechts door totalitaire regimes, aangevoerd om beperkende maatregelen in te voeren.
5. Toegankelijkheid van de cloud voor iedereen, ongeacht afkomst en geografische locatie. Open source-ontwikkeling maakt deze voorwaarde mogelijk.

In ideologisch opzicht zijn het punten die me na aan het hart liggen. Vraag is echter of de clouds kunnen bestaan zonder de financiering van het bedrijfsleven. De hiervoor benodigde serverparken kosten namelijk handenvol geld. Daarnaast is het natuurlijk de vraag of de Apples en Googles van deze wereld bereid zijn afstand te nemen (van een deel) van hun invloed op hoe de clouds functioneren. En degene die die benodigde open standaardisering kan eisen lijkt toch de overheid te zijn. In eerste instantie zijn de punten uit de declaratie daarom, helaas, een brug te ver.

Secret copyright treaty debated in DC: must-see video

bron: Boingboing

Input uitzending Edge2.0 13 januari 2010

In onze 109e uitzending van Edge2.0 konden we natuurlijk niet heen om de actuele situatie inzake het Irakdebat. In de wekelijkse strooptocht op het web bleek Youtube ditmaal een welkome bron van informatie. Het thema leverde onder andere onderstaande filmpjes op:

Bill Hicks - War in Iraq



Democrat Tim Ryan kicks Bush's ass



Maar daarnaast natuurlijk ook 'gewoon' muziek, waaronder Eugene Chadbourne en Music In The World Of Islam.

Does the Internet make you dumber?

bron: BoingBoing

OiNK: liefhebbers betaalden graag voor kwaliteit

Geen enkele torrenstite, zelfs niet Waffles.fm, treedt, wat mij betreft, uit de schaduw van het illustere en enkele jaren geleden ter ziele gegane OiNK. Naast de megastores als The Pirate Bay was OiNK de ultieme muziekwinkel voor een select publiek. Alleen genodigden waren er welkom en dienden na aanmelding een positieve down- en uploadratio te onderhouden. Dit betekende dat vrijwel al het beschikbare materiaal snel voorhanden was (want voldoende uploaders) en dat er een grote aanwas van nieuwe content was. In de berichtgeving werd dit al snel uitgelegd als de premature aanwezigheid van de nieuwste releases (dus illegaal). Werkelijkheid was echter dat dit aandeel maar beperkt was en dat OiNK zich juist onderscheidde door een ontzettend diepgravend (Long Tail!) aanbod. Dankzij OiNK kon ik mijn collectie op het gebied van zeldzame, danwel niet meer op reguliere wijze beschikbare uitgaven, op eenvoudige wijze uitbreiden.

Op 4 januari jongstleden is de rechtszaak tegen beheerder Alan Ellis van start gegaan. The Guardian berichtte vandaag dat hij 190.000 Britse pond met zijn activiteiten verdiend zou hebben. Vanzelfsprekend vertaalden de aanklagers dit als "verdiend hebben over de ruggen van rechthebbenden":

"Every penny was going to Mr Ellis. He hadn't sung a note, he hadn't played an instrument, he hadn't produced anything", aldus aanklager Peter Makepeace.

Dat van die gezongen noot en bespeeld instrument klopt waarschijnlijk. Dat hij niets muzikaal geproduceerd zou hebben volg ik ook nog. Maar wat hij wel realiseerde was een website waar gepassioneerde liefhebbers muziek met elkaar uitwisselden en bespraken. De omstandigheden waaronder dat gebeurde werden zelfs zo gewaardeerd dat veel van hen (ikzelf ook) een vrijwillige donatie gaven. Wanneer de muziekindustrie nu eens zou inzien dat ze gebruik kan maken van voorbeelden zoals OiNK, in plaats van hen met wortel en tak uit te roeien en de liefhebbers tegen hen in het harnas te jagen, komen we misschien nog eens ergens. Aangetoond is namelijk dat de echte liefhebber met alle plezier betaalt voor een onbeperkt aanbod dat onbeperkt beschikbaar is.

De vooruitziende blik van Illegal Art

Het in 2002 georganiseerde festival Illegal Art zou, gezien de recente ophef rondom de uitspraken van Bono en de ACTA-perikelen, probleemloos nogmaals gehouden kunnen worden.

"Loaded with gray areas, intellectual property law inevitably has a silencing effect, discouraging the creation of new works", luidt een van de stellingen van de organisatoren. Het tentoongestelde materiaal (audio, video en beeldend) bevond (en zonder twijfel bevindt) zich op de scheidslijn van wat auteursrechtelijk al dan niet toegestaan was.

Op de oorspronkelijke site is een groot deel van het audiogedeelte verwijderd, maar gelukkig hebben wij het Internet Archive achter de hand. Het toendertijd uitgebrachte album Stay Free's Illegal Art is onder de noemer Illegal Art Exhibition Collection in een meer uitgebreide vorm terug te vinden. En hierop vanzelfsprekend, speciaal voor Bono, ook Negativland's U2.

Larry Lessig on laws that choke creativity

In het licht van tegelijkertijd de recente uitspraken van Bono én de lezing van Cory Doctorow de wat mij betreft inmiddels tijdloze lezing van Lawrence Lessig: Laws that stroke creativity:

Voor Bono: nog een remix van zijn werk

Stephen Colbert Lawrence Lessig Interview Remix ( Infringemix Feat. U2)


The Best Stephen Colbert / Lawrence Lessig Interview Remix - by Ludachrist

Bono's pleidooi voor strenger toezicht copyright is ongeloofwaardig

Het beheerste het afgelopen weekend een groot gedeelte van de blogosfeer: Bono roept in de New York Times op tot strenge maatregelen inzake de regulering van auteursrecht. Doel? Het beschermen van de Amerikaanse creatieve industrie. Bono schrijft:

A decade’s worth of music file-sharing and swiping has made clear that the people it hurts are the creators — in this case, the young, fledgling songwriters who can’t live off ticket and T-shirt sales like the least sympathetic among us — and the people this reverse Robin Hooding benefits are rich service providers, whose swollen profits perfectly mirror the lost receipts of the music business.

Het is allereerst een feit dat over het benadelen van de inkomsten van de entertainmentindustrie door bestandsuitwisseling de meningen nogal sterk uiteenlopen. Zo boekte Sony Music afgelopen jaar een winst van 146%.

Het is echter vooral schrijnend dat Bono en zijn band U2 begin jaren '90 de samplinggroep Negativland bijna aan de rand van de financiele afgrond brachten. Reden? Negativland maakte gebruik van 35 seconden aan samples van U2's "I Still Haven't Found What I'm Looking For" en hiermee waren de band en platenmaatschappij Island allerminst blij. Negativland werd aldus aangeklaagd en omdat de band de middelen niet had zichzelf te verdedigen werd er buiten de rechtszaak om een schikking getroffen: onder meer alle in omloop zijnde singles werden uit de handel genomen. Vandaag de dag zeggen advocaten dat Negativland, zou zij zich volgens plan hebben verdedigd met het fair use principe, de zaak waarschijnlijk zou hebben gewonnen.

Dat Bono nu opkomt voor de kleine artiesten is daarom niet meer dan ongeloofwaardig.

Al Di Meola - Electric Rendezvous

Op deze winterse zondagochtend had ik behoefte aan wat warme muziek. Op de iPod daarom Al Di Meola maar opgezocht, want zijn seventies albums beantwoordden geheel aan mijn wens. Niet eerder kwam ik daardoor op de gedachte ook eens op Youtube te kijken of er beelden uit deze periode voorhanden waren. En jawel! Echt heel leuk om deze geweldige band ook live aan het werk te zien. En het is echt waar: de staande toetsenist is Jan Hammer, u weet wel, de componist van het Miami Vice Theme.

Cory Doctorow: How To Destroy The Book

Ik heb zelden een vuriger pleidooi gelezen voor de juiste inzet van copyright en de nadelen van DRM dan in Cory Doctorow's How To Destroy The Book. De bevlogenheid en liefde voor het boek, ook in digitale vorm, spat er werkelijk vanaf, zeker in tegenstelling tot de huidige DRM-systemen (je bezit geen ebook, maar je hebt het in licentie) en de voortdurende ACTA-farce. Laatstgenoemde ontwikkelingen worden door Doctorow tot op het bot ontleed en maken duidelijk dat het verschil met vrijheid van meningsuiting en onbeperkte toegang tot- en gebruik van informatie nauwelijks groter kan zijn.

"If you’re a librarian or an archivist, don’t buy the media that has the abusive license terms associated with it, and especially don’t buy media with DRM, and especially especially, don’t buy media with DRM that tracks your patrons’ reading habits. Librarians have fought for centuries for the intellectual freedom of their readers."

How To Destroy The Book

View more documents from Edwin Mijnsbergen.

Steven Wilson "Harmony Korine" HD

Een fantastische clip bij een nummer van het eveneens fantastisch album Insurgentes van Steven Wilson, de voorman van Porcupine Tree: